Namazda Arapçadan başka bir dille duâ etmenin hükmü

Hamd, yalnızca Allah’adır.

Birincisi:

Namaz kılan kimse, Arapça duâ etmeyi biliyorsa,başka bir dille duâ etmesi câiz değildir.

Fakat namaz kılan kimse, Arapça duâ etmekten âcizise (Arapça duâ edemiyorsa), bu takdirde kendi diliyle duâ etmesinde bir engelyoktur.Bununla birlikte bu sırada Arapçayı öğrenmesi(duâları Arapça olarak öğrenmesi) gerekir.

Namazın dışında Arapçadan başkabir dille duâ etmeye gelince, bunda bir sakınca yoktur. Özellikle dekalben daha hazır bir hale gelecekse, bunda bir sakınca yoktur.

Şeyhulislâm İbn-i Teymiyye -Allah ona rahmetetsin- bu konuda şöyle demiştir:

“Arapça ve Arapça olmayan bir dille duâ etmekcâizdir. Allah Teâlâ, duâ edenin kastını ve muradını en iyibilir. Duâ eden kimse, dilini düzeltemezse, Allah Teâlâ farklı dillerdeolmasına ve farklı ihtiyaçlarını arz etmelerine rağmenseslerin gürültü ve çığlıklarını en iyi bilir.”(Mecmû’u’l-Fetâvâ; c: 22, s: 488-489)

Bu konuda (11588) ve (3471)nolu soruların cevaplarına bakabilirsiniz.

İkincisi:

Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem-‘in sünnetindegelmiş olmasa bile, Kur’an-ı Kerim’de gelen duâlarla duâ etmekte birengel yoktur.Her ikisinde de hayır, hidâyet ve doğru yol vardır.Nebi ve rasûllerin -Allah’ın salât ve selâmı onların üzerineolsun- en çok yaptıkları duâları Kur’an’dan öğrendik.Hiç şüphe yok ki onların duâları, duâların en etkilisi veanlam bakımından en büyük olanlarıdır.

Şeyhulislâm İbn-i Teymiyye -Allah ona rahmetetsin- bu konuda şöyle demiştir:

“İnsanların, Kur’an ve sünnette gelenmeşrû duâlarla duâ etmeleri gerekir. Zirâ bunun fazîletli, güzel vesırat-ı müstakim olduğunda hiç şüphe yoktur. Nitekimİslâm âlimleri ve dîn imamları, meşrû duâlarızikretmişler ve bid’at olan duâlardan yüz çevirmişlerdir.Bu sebeplemeşrû duâlara tâbi olmak gerekir.” (Mecmû’u’l-Fetâvâ; c: 22, s:488-489)

Allah Teâlâ en iyi bilendir.