Namaz kılan kimsenin, namazda dört yerde ellerini kaldırması sünnettir:
1. Tahrime (iftitah) tekbiri alırken.
2. Rükûa eğilirken.
3. Rükûdan doğrulurken.
4. Birinci teşehhüdden (oturuştan) ayağa kalkarken.
Bu konuda delil şudur:
كَانَ ابْنُ عُمَرَ إِذَا دَخَلَ فِى الصَّلاَةِ كَبَّرَ، وَرَفَعَ يَدَيْهِ وَإِذَا رَكَعَ رَفَعَ يَدَيْهِ، وَإِذَا قَالَ سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَفَعَ يَدَيْهِ، وَإِذَا قَامَ مِنَ الرَّكْعَتَيْنِ رَفَعَ يَدَيْهِ. [ رواه البخاري وأبو داود ]
"İbn-i Ömer -Allah ondan ve babasından râzı olsun- namaza girdiği (başladığı) zaman tekbir alırken ellerini kaldırırdı, rükûa giderken ellerini kaldırırdı, 'Semiallahu limen hamideh' derken (rükûdan doğrulurken) ellerini kaldırırdı ve ikinci rekâttan (birinci oturuştan) sonra ayağa kalkarken ellerini kaldırırdı." (Buhârî, hadis no: 222. Ebu Davud, hadis no: 197)
Ellerin kaldırılması, omuzların veya kulakların hizâsında olmalıdır.
Bu konuda bkz: el-Aynî, "Umdetu'l-Kârî Şerhu Sahîhi'l-Buhârî", c: 5, s: 7. Nevevî, "Şerhu Sahîh-i Müslim", c: 4, s: 95. Elbânî, "Sıfetu Salâti'n-Nebî", s: 87.
Allah Teâlâ en iyi bilendir.